ນາມໄຜ່ມີມາກມາຍກ່າຍກອງ
ຂ້ອຍທ່ຽວຊອກເບີ່ງຮູບກໍໄຜ່ໃນ ເຄືອຂ່າຍ ກູເກີ້ນຮອບທີບ.
ເຫັນແຕ່ກໍໄຜ່ທີ່ເຂົາຢາກດັບສູນແລະກໍໄຜ່ທີ່ເຂົາຢາກປູກໃສ່ສວນຫຼັງບ້ານ.
ຂ້ອຍຊອກໄປທົ່ວທີບອີ່ຫຼີ ກະບໍ່ເຫັນກໍໄຜ່ບ້ານຄືຢູ່ແຄມທ່າບ້ານຂ້ອຍຫັ້ນ,
ແຕ່ກີ້ມີບັກຫຼາຍໆແຄມທ່າບ້ານໂຢງ.
ເປັນກໍບັກໃຫຍ່ ມີກົກໄຜ່ໜາມຕັນ, ບາງກົກ, ເມື່ອຕັດມາມີຮູນ້ອຍໆ ຕີບໆທາງໃນ
ແຕ່ວ່າເນື້ອໄມ້ໄຜ່ໜາ
ສາມາດເອົາມາເຮັດຂາງຊານກະຍັງໄດ້.
ໄຜ່ບ້ານ
ແນວວ່າພໍ່ແມ່ພາເອີ້ນກະເອີ້ນນຳ.
ໜໍ່ໄຜ່ບ້ານກະໜໍ່ບັກໃຫຍ່ ຫາກວ່າເອົາມາແກງໜໍ່ດຽວກະພໍສຳຫຼັບຄອບຄົວຂ້ອຍ.
ພໍ່ຫັ້ນຕັດເອົາໄມ້ໄຜ່ບ້ານມາຈັກຕອກສານລານ, ສານຂ້ອງ, ກະຕ່າ, ກະບຸງ..
ຂ້ອຍກະຍັງສານເຂິງເປັນຄາວຂື້ນມາຢູ່ວຽງຈັນ, ຫຼັງເສັງບັກໄດ້ແລ້ວ.
ໄດ້ເຮັດການຊາມຊາໄປສື່ໆລໍຖ້າສົກປີຮຽນທີ່ຢາກຈະຮຽນຢູ່ດົງໂດກ-ສ້າງຄູ!!!
ແມ່ນວ່າໄດ້ປີ້ຍົນຂື້ນມາວຽງຈັນເພາະເຂົາຄິດວ່າເຮົາຢາກຮຽນກົດໝາຍ!
ເອົາແຕ່ປີ້ຂື້ນມາທ່ຽວລ້າໆ.
ແຕ່ທາງອະທິການບໍດີຂອງສຖາບັນບໍ່ຮັບເອົາໃບປະກາດ ທີ່ໄດ້ມາ..
ເມື່ອບໍ່ໄດ້ເຂົ້າເສງນຳເຂົາເປັນນັກຮຽນກົດໝາຍ ຕອນກັບກະຊື້ປີ້ກັບເອງ.
ບໍ່ແມ່ນກັບໄປສານກະຕ່າແຕ່ຫາກວ່າ ໄປປືກສານຳແມ່ວ່າ ບາງທີລູກອາຈໄປໄກ!
ປີນັ້ນຍັງເສງເອົາທືນໄປຮຽນຕໍ່ທີ່ຫວຽດນາມໄດ້...
ແຕ່ແລ້ວຫາກຂືນໃຈບໍ່ໄປນຳເພີ່ນ..ມີແນວໃດເຄືອງໆໃນໃຈແລ້ວ(ຕັ້ງແຕ່ກີ້ພຸ້ນແຫຼະ!).
ຕໍ່ມາກະເລີຍໄປສອນໜັງສືທີ່ໂຮງຮຽນເອກຊົນແຫ່ງນື່ງທີ່ໂພນໄຊ!
ເຂົາໃຫ້ສອນວິຊາເລກ!!!ໂອຍຈັ່ງວ່າມັນຄັກ!
ໂຕເອງໄດ້ບັກ ທາງວັນນະຄະດີແລະປຣັຊຍາມາສົດໆຮ້ອນໆ ເຂົາໄລ່ໄປສອນເລກ!
ແຕ່ກະສອນໄປຊັ້ນແຫຼະ!
ຄ່ຳມາກະຊ່ອຍປ້າສານເຂິງ, ສານກະຊ້າ-ສາມາດສານເປັນລາຍສີ່, ລາຍຂັດ ເປັນຮູບງາມໆຕົວ.
ຕົກມາດຽວນີ້ບໍ່ຮູ້ວ່າຈະສານຄືນໄດ້ຄືເກົ່າຫຼືບໍ່!
ມັນເປັນປີກ່ອນເຈັດສີບຫ້າ!
ຕໍ່ມາເມື່ອໂຮງຮຽນພັກ ກະໄດ້ໄປຫາວຽກ, ວຽກມາຫາແນວວ່າໝູ່ຮູ້ຈັກກັນມາບອກວ່າ
ຫາກບໍ່ຂິນໃຈເຂົາຕ້ອງການຄົນເຝົ້າເຮືອນ.
ແມ່ນສຖານທູດ ໂປໂລຍພໍດີ!!!
ນັ່ງເຝົ້າໄປຫຼາຍມື້ຫຼາຍວັນ
ທັງຮຽນເອງໄປພ້ອມ(ແມ່ນວ່າໄດ້ບັກລາວມາແລ້ວແຕ່ຫາກຢາກໄດ້ບັກຝຣັ່ງ
ໃຫ້ໄດ້ໃນຂັ້ນດີວ່າຊັ້ນເທາະ).
ຄືນໜື່ງກັບໄປຫ້ອງພັກ, ທູດກະບໍ່ຢູ່ ປະຕູເຂົ້າສຖານທູດກະປິດໃສ່ກະແຈ.
ໂຕເອງບໍ່ຮູ້ລົ້ມລົງກັບໂຊຟາແຕ່ຍາມໃດ, ຫຼັບແຈບໄປປານຫອຍໄຂ້!!
ຮູ້ເມື່ອຄິງຕື່ນຂື້ນມາ ຕົກໃຈປະຕູກະເປີດກວ້າງ, ຣົຖທູດກະມາຈອດແລ້ວ..ຕາຍກູບາດນີ້.
ຄືນນັ້ນແມ່ນວ່າອົລຫົນໃນໃຈໂຕເອງ.
ຍ່າງເລາະໄປວຽນມາ ໄປເຫັນ ໜ່ວນກະແຈທີ່ທູດແກວ່ງຖິ້ມໃສ່ສວນຫຍ້າ!
ເອົາໄປໃສ່ໄວ້ຄືນ. ແຕ່ເຊົ້າມາເພີ່ນກໍບໍ່ວ່າຫຍັງ ແນວຜິດກະໄປຂໍໂທດເພີ່ນ.
ມາຄິດວ່າ ເປັນຫຍັງເພີ່ນບໍ່ມາເອົາເຣື້ອງເຮົາແນ່ນອນວ່າເພີ່ນຄົງເຫັນເຮົານອນແພ່ກະພຸງໃຫ້ຍູງພາ
ກັນເຮັດບູເຟຟຣີກັນ ຢູ່ແຈເຮືອນຫັ້ນ?
ມີແຕ່ທ່ານທູດທໍ່ນັ້ນຮູ້ ແຕ່ເພີ່ນກໍເໝິດບຸນມາໄດ້ຫຼາຍປີແລ້ວ.
ຕໍ່ມາເພີ່ນຍັງໄດ້ສເນິໃຫ້ເຮົາໄປເສງເອົາທືນໄປຮຽນຢູ່ປະເທດຂອງເພີ່ນອີກ(ທີ່ແຕ່ກ່ອນ
ຫັ້ນເຮົາບໍ່ມີໃຜໜູນຫຼັງ, ທາງສູນກາງເພີ່ນຈື່ງເຄັ່ຍຄຳຮ້ອງເຮົາຖິ້ມ!).
ກໍໄປຍື່ນໃບຄຳຮ້ອງຂໍເສງແບບ ກັງດີດາ ລີບຼ!ທີ່ຕືກວັທນະທັມຝຣັ່ງທີ່ແຈນ້ຳພຸຫັ້ນ.
ກະໄດ້ດີກວ່າເກົ່າແນ່ ໄດ້ມັງຊົງ ບຽງ!
ສ່ວນເສງໄປຮຽນໂປໂລຍຫັ້ນແມ່ນວ່າເສງໃນສຖານທູດ.ມີ : ເລກ, ຟີສິກ ແລະເຄມີ!
ມັນນອກປ່າໄຜ່ໄປແລ້ວນໍ!
ຢ່າວ່າຊັ້ນວ່າຊີ້ເດິ ເຕົ່າມັກໜໍ່ໄມ້ເອົາແທ້ເອົາວ່າ.
ຫາກພວກເຈົ້າມີໂອກາດກໍພາກັນກິນແກງໜໍ່ໄມ້, ໝົກໜໍ່ໄມ້, ຊູບໜໍ່ໄມ້..ຫຼາຍໆດີກວ່າ ເບີເກີ້ຫຼື
ແມກໃດໆເພາະໜໍ່ໄມ້ນັ້ນມີທາດອາຫານທີ່ຮ່າງກາຍຂອງເຮົາຕ້ອງການຄົບຖ້ວນ.
ທັງແຊບອີກດ້ວຍ.
ຂາເຕົ່າແຄ້ນໜໍ່ໄມ້.
ດົງໄຜ່, ໐໕.໐໕.໒໐໑໓.
ຂ້ອຍທ່ຽວຊອກເບີ່ງຮູບກໍໄຜ່ໃນ ເຄືອຂ່າຍ ກູເກີ້ນຮອບທີບ.
ເຫັນແຕ່ກໍໄຜ່ທີ່ເຂົາຢາກດັບສູນແລະກໍໄຜ່ທີ່ເຂົາຢາກປູກໃສ່ສວນຫຼັງບ້ານ.
ຂ້ອຍຊອກໄປທົ່ວທີບອີ່ຫຼີ ກະບໍ່ເຫັນກໍໄຜ່ບ້ານຄືຢູ່ແຄມທ່າບ້ານຂ້ອຍຫັ້ນ,
ແຕ່ກີ້ມີບັກຫຼາຍໆແຄມທ່າບ້ານໂຢງ.
ເປັນກໍບັກໃຫຍ່ ມີກົກໄຜ່ໜາມຕັນ, ບາງກົກ, ເມື່ອຕັດມາມີຮູນ້ອຍໆ ຕີບໆທາງໃນ
ແຕ່ວ່າເນື້ອໄມ້ໄຜ່ໜາ
ສາມາດເອົາມາເຮັດຂາງຊານກະຍັງໄດ້.
ໄຜ່ບ້ານ
ແນວວ່າພໍ່ແມ່ພາເອີ້ນກະເອີ້ນນຳ.
ໜໍ່ໄຜ່ບ້ານກະໜໍ່ບັກໃຫຍ່ ຫາກວ່າເອົາມາແກງໜໍ່ດຽວກະພໍສຳຫຼັບຄອບຄົວຂ້ອຍ.
ພໍ່ຫັ້ນຕັດເອົາໄມ້ໄຜ່ບ້ານມາຈັກຕອກສານລານ, ສານຂ້ອງ, ກະຕ່າ, ກະບຸງ..
ຂ້ອຍກະຍັງສານເຂິງເປັນຄາວຂື້ນມາຢູ່ວຽງຈັນ, ຫຼັງເສັງບັກໄດ້ແລ້ວ.
ໄດ້ເຮັດການຊາມຊາໄປສື່ໆລໍຖ້າສົກປີຮຽນທີ່ຢາກຈະຮຽນຢູ່ດົງໂດກ-ສ້າງຄູ!!!
ແມ່ນວ່າໄດ້ປີ້ຍົນຂື້ນມາວຽງຈັນເພາະເຂົາຄິດວ່າເຮົາຢາກຮຽນກົດໝາຍ!
ເອົາແຕ່ປີ້ຂື້ນມາທ່ຽວລ້າໆ.
ແຕ່ທາງອະທິການບໍດີຂອງສຖາບັນບໍ່ຮັບເອົາໃບປະກາດ ທີ່ໄດ້ມາ..
ເມື່ອບໍ່ໄດ້ເຂົ້າເສງນຳເຂົາເປັນນັກຮຽນກົດໝາຍ ຕອນກັບກະຊື້ປີ້ກັບເອງ.
ບໍ່ແມ່ນກັບໄປສານກະຕ່າແຕ່ຫາກວ່າ ໄປປືກສານຳແມ່ວ່າ ບາງທີລູກອາຈໄປໄກ!
ປີນັ້ນຍັງເສງເອົາທືນໄປຮຽນຕໍ່ທີ່ຫວຽດນາມໄດ້...
ແຕ່ແລ້ວຫາກຂືນໃຈບໍ່ໄປນຳເພີ່ນ..ມີແນວໃດເຄືອງໆໃນໃຈແລ້ວ(ຕັ້ງແຕ່ກີ້ພຸ້ນແຫຼະ!).
ຕໍ່ມາກະເລີຍໄປສອນໜັງສືທີ່ໂຮງຮຽນເອກຊົນແຫ່ງນື່ງທີ່ໂພນໄຊ!
ເຂົາໃຫ້ສອນວິຊາເລກ!!!ໂອຍຈັ່ງວ່າມັນຄັກ!
ໂຕເອງໄດ້ບັກ ທາງວັນນະຄະດີແລະປຣັຊຍາມາສົດໆຮ້ອນໆ ເຂົາໄລ່ໄປສອນເລກ!
ແຕ່ກະສອນໄປຊັ້ນແຫຼະ!
ຄ່ຳມາກະຊ່ອຍປ້າສານເຂິງ, ສານກະຊ້າ-ສາມາດສານເປັນລາຍສີ່, ລາຍຂັດ ເປັນຮູບງາມໆຕົວ.
ຕົກມາດຽວນີ້ບໍ່ຮູ້ວ່າຈະສານຄືນໄດ້ຄືເກົ່າຫຼືບໍ່!
ມັນເປັນປີກ່ອນເຈັດສີບຫ້າ!
ຕໍ່ມາເມື່ອໂຮງຮຽນພັກ ກະໄດ້ໄປຫາວຽກ, ວຽກມາຫາແນວວ່າໝູ່ຮູ້ຈັກກັນມາບອກວ່າ
ຫາກບໍ່ຂິນໃຈເຂົາຕ້ອງການຄົນເຝົ້າເຮືອນ.
ແມ່ນສຖານທູດ ໂປໂລຍພໍດີ!!!
ນັ່ງເຝົ້າໄປຫຼາຍມື້ຫຼາຍວັນ
ທັງຮຽນເອງໄປພ້ອມ(ແມ່ນວ່າໄດ້ບັກລາວມາແລ້ວແຕ່ຫາກຢາກໄດ້ບັກຝຣັ່ງ
ໃຫ້ໄດ້ໃນຂັ້ນດີວ່າຊັ້ນເທາະ).
ຄືນໜື່ງກັບໄປຫ້ອງພັກ, ທູດກະບໍ່ຢູ່ ປະຕູເຂົ້າສຖານທູດກະປິດໃສ່ກະແຈ.
ໂຕເອງບໍ່ຮູ້ລົ້ມລົງກັບໂຊຟາແຕ່ຍາມໃດ, ຫຼັບແຈບໄປປານຫອຍໄຂ້!!
ຮູ້ເມື່ອຄິງຕື່ນຂື້ນມາ ຕົກໃຈປະຕູກະເປີດກວ້າງ, ຣົຖທູດກະມາຈອດແລ້ວ..ຕາຍກູບາດນີ້.
ຄືນນັ້ນແມ່ນວ່າອົລຫົນໃນໃຈໂຕເອງ.
ຍ່າງເລາະໄປວຽນມາ ໄປເຫັນ ໜ່ວນກະແຈທີ່ທູດແກວ່ງຖິ້ມໃສ່ສວນຫຍ້າ!
ເອົາໄປໃສ່ໄວ້ຄືນ. ແຕ່ເຊົ້າມາເພີ່ນກໍບໍ່ວ່າຫຍັງ ແນວຜິດກະໄປຂໍໂທດເພີ່ນ.
ມາຄິດວ່າ ເປັນຫຍັງເພີ່ນບໍ່ມາເອົາເຣື້ອງເຮົາແນ່ນອນວ່າເພີ່ນຄົງເຫັນເຮົານອນແພ່ກະພຸງໃຫ້ຍູງພາ
ກັນເຮັດບູເຟຟຣີກັນ ຢູ່ແຈເຮືອນຫັ້ນ?
ມີແຕ່ທ່ານທູດທໍ່ນັ້ນຮູ້ ແຕ່ເພີ່ນກໍເໝິດບຸນມາໄດ້ຫຼາຍປີແລ້ວ.
ຕໍ່ມາເພີ່ນຍັງໄດ້ສເນິໃຫ້ເຮົາໄປເສງເອົາທືນໄປຮຽນຢູ່ປະເທດຂອງເພີ່ນອີກ(ທີ່ແຕ່ກ່ອນ
ຫັ້ນເຮົາບໍ່ມີໃຜໜູນຫຼັງ, ທາງສູນກາງເພີ່ນຈື່ງເຄັ່ຍຄຳຮ້ອງເຮົາຖິ້ມ!).
ກໍໄປຍື່ນໃບຄຳຮ້ອງຂໍເສງແບບ ກັງດີດາ ລີບຼ!ທີ່ຕືກວັທນະທັມຝຣັ່ງທີ່ແຈນ້ຳພຸຫັ້ນ.
ກະໄດ້ດີກວ່າເກົ່າແນ່ ໄດ້ມັງຊົງ ບຽງ!
ສ່ວນເສງໄປຮຽນໂປໂລຍຫັ້ນແມ່ນວ່າເສງໃນສຖານທູດ.ມີ : ເລກ, ຟີສິກ ແລະເຄມີ!
ມັນນອກປ່າໄຜ່ໄປແລ້ວນໍ!
ຢ່າວ່າຊັ້ນວ່າຊີ້ເດິ ເຕົ່າມັກໜໍ່ໄມ້ເອົາແທ້ເອົາວ່າ.
ຫາກພວກເຈົ້າມີໂອກາດກໍພາກັນກິນແກງໜໍ່ໄມ້, ໝົກໜໍ່ໄມ້, ຊູບໜໍ່ໄມ້..ຫຼາຍໆດີກວ່າ ເບີເກີ້ຫຼື
ແມກໃດໆເພາະໜໍ່ໄມ້ນັ້ນມີທາດອາຫານທີ່ຮ່າງກາຍຂອງເຮົາຕ້ອງການຄົບຖ້ວນ.
ທັງແຊບອີກດ້ວຍ.
ຂາເຕົ່າແຄ້ນໜໍ່ໄມ້.
ດົງໄຜ່, ໐໕.໐໕.໒໐໑໓.