ດົງໄຜ່

ນິທານກ່ຽວກັບບຸນ ຄຣີສມາສ

ປະເພນີການເລົ່ານິທານແບບນີ້ໃນເຮືອນແບບສໄໝໃໝ່ກໍຫາຍາກແລ້ວ
ຫາກຍັງພໍມີກໍພຽງການອ່ານນິທານຕ່າງໆນັນສູ່ຫຼານເຫຼັນຟັງຂອງຜູ່ເຖົ້າແມ່ເຖົ້າທໍ່ນັ້ນ!
ແລະກໍນັບມື້ນັບສາບສູນໄປເພາະມັນແມ່ນຍຸກສໄໝໜັງກາຕູນແບບຕ່າງໆນັບມື້ນັບທັນສໄໝຂື້ນ.ມີໜ້ອຍແລ້ວທີ່ຈະມີໃຜຄວ້າມືຫາປື້ມຂອງ ດິກເກັ້ນສ໌, ຂອງ ແອນເດິຊັນ...
ເພາະນັບມື້ນັບມີປື້ມໃໝ່ໆຂື້ນມາມາກມາຍ ອັນສຸດທ້າຍຄົງແມ່ນ ``ຮາຣີ ໂປເຕີ``.
ແຕ່ທີ່ພາໃຫ້ຄິດຂຽນບົທຄວາມສັ້ນໆນີ້ກໍແມ່ນບໍ່ມີແນວເຮັດເລີຍຄິດຫາແນວເປັນປໂຍດ(ຢ່າງນ້ອຍວ່າຊັ້ນດອກ!)
ການອ່ານໃຫ້ລູກໃຫ້ຫຼານຟັງເປັນວິທີໜື່ງທີ່ຊ່ອຍໃຫ້ບັນຍາກາດຂອງອາຖັນຂອງບຸນນີ້ມີມົນຂັງມາກຂື້ນ ພາໃຫ້ເດັກນ້ອຍນັ້ນມີຈິນຕະນາການແລະຄວາມຈື່ຈຳເຖິງຊີວິດຍາມເຍົາໄວຂອງຕົນ..ເປັນຄວາມຈື່ທີ່ຝັງເລິກໃນຈິດຂອງເຂົາ.
ໃນແຕ່ລະປີ ເຫັນໃນຫຼາຍໆສຖານີໂທຣະທັດມັກເອົາໜັງເຣື້ອງຂອງພໍ່ເຖົ້າຂີ້ຖີ່ອອກສາຍສເມີ.ຜູ່ເຖົ້າຄົນນັ້ນບໍ່ເຫັນຄວາມສຳຄັນຂອງບຸນນີ້ມາເລີຍຈົນເກີດມີແນວດົນໃຈຈັ່ງໃດຈຶ່ງປ່ຽນໄປເປັນຄົນລະຄົນຈົນໃຜໆກໍບໍເຊື່ອ.ຍາມເມື່ອຄົນທີ່ເຄີຍຂີ້ຖີ່ແຈກຢາຍຂອງຂວັນໃຫ້ແກ່ພນັກງານແລະຜູ່ທຸກຈົນ..
ບໍ່ແມ່ນຍົກບັນຫານີ້ມາເພື່ອຈະຍົກຍໍວ່າມັນເປັນຍ້ອນບຸນນີ້ນັ້ນດອກ
ແຕ່ ຫາກມາຄິດເລິກໆທຸກສາສນາໃດກໍຫວັງສ້າງຄົນໃຫ້ເປັນຄົນດີທັງມວນ.
ຫາກຄຳສອນນັ້ນບົ່ງຊີ້ເພື່ອທີ່ຈະໃຫ້ຄົນທີ່ຫຼົງທາງກັບກາຍມາເປັນຄົນດີຂອງສັງຄົມໄດ້ມັນກໍເປັນການດີ.
ການບອກເລົ່າທີ່ຊື້ງໃຈອີກບົທໜື່ງສຳຫຼັບ ຜູ່ຂ້າ ແມ່ນ" symphonie pastorale" -Andre Gide.ເປັນນັກຂຽນທີ່ເຄີຍໄດ້ຮັບຣາງວັນ ໂນແບລ ເມືອ່ ປີ ໑໙໔໗.
ແຕ່ກີ້ຄາວຍັງນ້ອຍເຄີຍນັ່ງຟັງພີ່ອ້າຍເລົ່ານິທານເຣື້ອງຈຳປາສີ່ຕົ້ນ, ກຳພ້າຜີນ້ອຍ, ນິທານນົກກະຈອກ..ຍັງຈື່ໄດ້ພໍລາງໆໃນເນື້ອເຣື້ອງຂອງນິທານເຫຼົ່ານີ້.
ຫາກແມ່ນວ່າໃນບ້ານເຮົາຫາກມີຜູ່ຣິເຣີ້ມການເລົ່າແບບນີ້ຄືນມາຄົງມີປໂຍດແກ່ສັງຄົມທີ່ກຳລັງກາຍເປັນສັງຄົມທີ່ເພີ້ຝັນແລະແລ່ນນຳແຟຊັ້ນຂອງການຕຼາດຢ່າງໜັກນີ້ແລະຍາມຄວາມເສື່ອມທາງວັທນະທັມໃນສັງຄົມ.
ບໍ່ຢາກຕິໃຜດອກມັນຫາກຫຼຸດຄວາມຄາດຄິດຂອງຜູ່ປົກຄອງທັງເຮືອນແລະປະເທດ.
ບໍ່ແມ່ນນິທານດັ່ງທີ່ຄິດຢາກຈະຂຽນຫຼືເລົ່າສູ່ກັນຟັງ..
ເປັນພຽງບົທຄວາມສື່ໆທີ່ຄິດຢາກວ່າສູ່ກັນຟັງ.
ໂຊກດີແລະສຸຂສັນນຳວັນງາມຍາມດີນຳກັນນໍ.
ຢ່າລືມໃນວາຣະນີ້
ກໍຫາກຄ້າຍຄືຄາວບຸນປີໃໝ່ລາວເຮົາເປັນເລິກຍາມເຣີ້ມຕົ້ນຊີວິດໃໝ່ແລະໂອກາດທົບທວນຄວາມຫຼັງທີ່ພາດພັ້ງຜິດໄປ..ຄວາມບົກພ່ອງນາໆປະການ
ຄວາມຜິດແຜກແຕກແຍກກັນແລະເປັນໂອກາດໃຫ້ອະໄພເຊີ່ງກັນແລະກັນ!
ຂໍໃຫ້ພີ່ນ້ອງມາຮ໋ຳຮອນແລະຫາວິທີທາງກັບເປັນມິດເປັນເພື່ອນກັນເໝືອນເຄີຍດີເບ໋າະ?
ບອກເວົ້າມາ,
ທ.ຄຳແສນ.